Het was een zonnige zaterdag ochtend, ik bladerde samen met Johan door zijn fotoboeken. Maar dit waren niet zomaar fotoboeken, het waren de fotoboeken van zijn diensttijd in voormalig Joegoslavië. Ik moest een paar keer kijken voordat ik de foto’s kon plaatsen. Ik kon het mij bijna niet voorstellen, dat eigenlijk nog maar zo kort geleden (25 jaar) dit had plaats gevonden. Gebombardeerde huizen, kampen en verwoeste dorpen.. Wat moet het verschrikkelijk zijn geweest om daar werkzaamheden te verrichten.
Dit blijkt ook uit de verhalen die Johan mij vertelde. Het is een heftige tijd geweest die zoals hij zegt hem hebben gevormd. Samen zoeken we een foto uit, die deze tijd voor hem symboliseert. Het is een foto welke Johan zelf heeft genomen vanuit de legertruck. Je ziet een verwoest huis waar nog maar enkele delen van overeind staan. Onvoorstelbaar en om stil van te worden.
Ik vond het best spannend om dit te moeten tekenen, zo’n heftig verhaal.. het raakte me. Ik wilde het gevoel en verhaal zo goed mogelijk over brengen op het doek. Af en toe nam ik even afstand en liet ik het op mij inwerken. Sommige details maakte ik wat vager, andere delen zette ik meer aan. Dit deed ik tot ik tevreden was. Tot slot plaatste ik het registratienummer links onder in de hoek.
Het schilderij is klaar, maar daarmee niet de herinnering.. Deze zal er altijd zijn.
Hozzászólások